මම- ඔයා මට ආදරෙයිද?
එයා- ඔව් ආදරෙයි...
මම- කොච්චරක් ආදරෙයිද?
එයා- ඔක්කොම ආදරෙයි...
මම- මං නැතුව ඉන්න පුලුවන්ද?
එයා- ඉන්න බෑ ඉතිං...
මම- මං මැරුණොත්?
එයා- ගොඩක් දුක හිතෙයි...
මම- කොච්චර කාලයක් මාව මතක් කර කර අඬයිද?
එයා- ගොඩක් කල් අඬයි ඉතිං...
මම- මාසයක්???
එයා- ඊට වැඩියි...
මම- මාස 3ක්...
එයා- ඊට වැඩියි...
මම- මාස හයක්...
එයා- නිතර මතක් වෙයි ඒත් අඬයි...
මම- අවුරුද්දක්???
එයා- ඔව්... අමතක කරගන්න බෑනෙ ඒත්...
මම- අවුරුදු දෙකක්... ?
එයා- තවත් අඬලා වැඩක් නෑනෙ හිත හදාගනියි.
මම- අවුරුදු හතරක්?
එයා- එතකොට නම් අඬන එකක් නෑ... මතකේ තියෙයි ඉතිං...
මම- මං මෙහෙම ඔයා ළඟටම වෙලා තුරුල් වෙලා ඉන්නවා...උදේ බලද්දි මං මැරිලා... ඔයා මාව බදාගෙන අඬනවද?
එයා- අඬයි ඒත් මැරුණට පස්සෙ ඔයා එතන නෑනෙ... ඒ නිසා මිනිය බදාගන්න එකක් නම් නෑ 
මම- මැරිලා පැය ගාණකට පස්සෙත් ඔයා මාව මේ වගේම තුරුල් කරන් ඉන්නවද?
එයා- නෑ
මම- දවස් තුන හතරක් ගියොත්?
එයා- නෑ ඉතිං එතකොට කුණු වෙලා තියෙයිනෙ
මම- බැරි වෙලා වත් මං මැරිලා ඔයා ඉස්සරහ හොල්මනක් වෙලා පේන්න ගන්නවා. එහෙට යනවා මෙහෙට යනවා. ඔයාට දැනෙනවා පේනවා මං ඔයා ළඟ ඉන්නවා කියලා... ඔයා ඒකට කැමතිද?
එයා- 
අපෝ නෑ 
අපෝ නෑ .
.
.
මේ එයාගෙ අවංක උත්තර ඇත්ත උත්තර... අපි ලං කරන් ඉන්න මොන දේත් ඒ තත්වයෙන්ම තියෙනකල් විතරයි අපි ඒ දේවල් වලට ඇලුම් කරන්නෙ... ඊට පස්සෙ භෞතික නොවන මානසිකව විඳින ආය කවදාවත් ගන්න බැරි මතකයන් වල ඇලිලා හිටියත්... ඒ පවතින තත්වයෙන් ඒක අපිට ලැබුණොත් අපි ප්‍රතික්ෂේප කරනවා... එහෙනම් මේ ගොඩක් දේවල් මේ හුස්ම ටික තියෙනකල් විතරයි... 
ඇත්ත උත්තර... අපි ලං කරන් ඉන්න මොන දේත් ඒ තත්වයෙන්ම තියෙනකල් විතරයි අපි ඒ දේවල් වලට ඇලුම් කරන්නෙ... ඊට පස්සෙ භෞතික නොවන මානසිකව විඳින ආය කවදාවත් ගන්න බැරි මතකයන් වල ඇලිලා හිටියත්... ඒ පවතින තත්වයෙන් ඒක අපිට ලැබුණොත් අපි ප්‍රතික්ෂේප කරනවා... එහෙනම් මේ ගොඩක් දේවල් මේ හුස්ම ටික තියෙනකල් විතරයි... .
සමහර කතා ඊට පස්සෙත් තිබ්බා... ඒත් හරිම විරලයි... දුර්ලභයි...
.
~ විලෝචනා~
No comments:
Post a Comment
leave your comment here...