දමා සියොත් කැළ බදා කටුක දුක නුඹේ තුරුල්ලට ආ දවසේ මවත් පියත් නැත සොහෝයුරන් නැත ගමත් මැකී ගිය මා මනසේ නවාතැනක් තුළ ඔහේ නිසංසල සුසුම් මුදා හළ දුක් පහසේ නුඹත් මගේ නොව මමත් මගේ නොව ඇදෙයි දුරක් නුඹ මට රහසේ |
Wednesday, June 4, 2014
..::: සුර ලොවට :::...
Subscribe to:
Posts (Atom)