Pages

Saturday, October 29, 2016

කිසාවත


දිව විත් සැනින්
දී රස බොජුන්
හනිකට ඇදෙන
මා සඳ කිඳුර...
.
කුස ගිණි නිවා
සිත බෝ තුටින්
සෙනෙහස කියන
වෙන උන් කවර...
.
තනි කම් නොදී
සෙවනැල්ල සේ
මා පසු පසින්
රැඳෙමින් නිතර
.
නුඹ දෙස බලා
නිබ්බුත පදය
ගයනා කිසාවත
වෙමි මෙවර...

අනත් දැරිය

සුදු වතින් සැරසී
කච්චේරි බිල්ඩිමේ
හෙමි හෙමින් පිය මැන්න
ඇයටත් මටත්...
.
කිසිදිනක හුරු නොවුනු
වචන යුගලක රිදුම
කටු කෙවෙන සේ දැනුණි
කීවත් නැතත්
.
වැනදඹුව කර ඇයව
අප අනත් දරු කෙරුව
ඒ කටුක හිත් රිදුම
පෙනුනත් නැතත්
.
දරාගනු කෙලෙස අප
කඳුලු බිඳු නොසලාම
නුඹ යළිඳු අප ළඟට
ආවත් නැතත්...
.
මා අනත් දැරියක කර නොකියාම යන්න ගිය සොඳුරු මනු සිත... අප්පච්චී...හිතේ දෝන්කාර දෙන බියුගල් හඬ මේ තරම් කටුක විදිහට දැනිලා නෑ කිසිදවසක... නුඹ ගියෙන් කිරි දෝණි තමයි තනි උනේ...