ජීවිතෙත් මහ පුදුම සහගත දෙයක් ... එක එක වෙලාවට අපිට එක එක බැඳීම් අරමුණු ආශාවල් ඇති වෙනවා ... ඒත් අපි ජීවිතේ නියම අරමුණ තේරුම් ගන්න බැරුව මොන තරම් රස්තියාදු වෙනවද?අද වෙද්දි ජීවිතේ පුදුමාකාර හිස් ගතියක් මට දැනෙනවා ... සල්ලි වලට නිවන්නත් බැරි මොකද්දෝ අඩුවක් දැනෙනවා ... ඒ අඩුව පුරවන්න පුළුවන් ජීවියෙක් මේ කොහේ හරි ඉන්නවද කියන්න මම දන්නෙ නෑ ... දුක් වෙන්න වත් කාරණවක් නැති වීම තරම් වේදනාවක් ජීවිතේ නැති තරම් ... සතුටු වෙන්න පුළුවන් මෙහෙමයි කියලා ක්රමයක් ගැන වත් අදහසක් නොතිබ්බම ජීවිතේ පුදුමාකාර හිස් බවක් දැනෙන්න ගන්නවා ... මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිතේ රහසක් තියෙන්න ඕන ... ලබාගන්න අමාරු දෙයක් තියෙන්න ඕන ... වේදනාකාරී මතකයක් තියෙන්න ඕන ... ඒ වගේම ඉඳලා හිටලා ඒ දේවල් ජීවිතේ නැත්තටම නෑ හිතෙන්න මග හදන දෙයක් තියෙන්න ඔන ...නැත්නම් කෙනෙක් ඉන්න ඕන ... මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිත වැරදිලා වැරදිලා මානසිකව බිඳ වැටිලා කර කියා ගන්න දෙයක් නැතිව ඉන්න මොහොතක සුර දූතයෙක් වගේ කොහෙන්දෝ කෙනෙක් ඇවිල්ලා ඒ ජීවිත වෙනස් කරනවා මම සිනමාවෙ දැකලා තියෙනවා ... ඒත් ... ඇත්ත ජීවිතේ එහෙම වෙන්නේ අඩුවෙන් ... බොහොම අඩුවෙන් ... සමහර විට නැත්තටම නෑ ... ඒත් මට ලැබුණා ..
ඒත් දැන් ඒකෙනේ පලක් නෑ.
ඒත් දැන් ඒකෙනේ පලක් නෑ.
