කවි වල නැති එළි සමයට, බය වී බෑ කවි ලියන්න...

ලස්සන නැති මගෙ අත්වල,
වළලු වලට හැඩ කොහින්ඳ...
හැඩ නැති ඉඟ සුඟ දැක්කම,
ආල හිතුනෙ මොන හිතටද...
අඩි ගණනක් උඩින් ඇදෙන,
සුරංගනාවියො දැක්කම...
දුක හිතෙන්නෙ මට නුඹ ගැන,
වැඳිරි රුවට පෙම් බැන්ඳට... 😖
.
පාට පාට සෙරප්පුවට,
ගැලපෙන ඇඳුමින් සැරසෙන...
පාට පාට ගෑ කොණ්ඩෙට,
නේක මෝස්තර දමන්න...
නැතුවම මට උවමනාව,
එපා වේවි නුඹට මාව...
නාවත් මට ඒ හැඩ වැඩ,
යන්නෑ බැරි වැඩ කරන්ට... 😒
.
කවි වල නැති එළි සමයට,
බය වී බෑ කවි ලියන්න...
උඹ ළඟ සුර ලියක් වෙන්න,
නැති ගති බෑ ඇඟට ගන්න...
එපා වුණොත් මේ පිස්සිව,
නැතේ කාරි දමා යන්න...
කවුරු ගියත් මා තනි කර,
ගිටාරෙ 🎸 ඇති තනි රකින්න... 😍
.
© විලෝචනා අබේකෝන්

...::: මුර පදය :::...

මේ මගේ මූහුණු පොත,
හැමතිස්සෙ දොස් අසන... 😁
මට කිවිසුමක් ගියත්,
දහස් ගණනින් දන්න... 😄
නොකීවයි නොකියනුය,
මේ තමා යථ අරුත... 😒
මං නොදත් මුර පදය,
දනී සැම නිවැසියම... 😂
.
විහිලුවට ගැරහුමට,
ප්‍රේමයට නුඹ දොඩන... 😉
සංවාද කවුලුවට,
එවන හැම පණිවුඩය... 😄
පුංචි පාතාලයත්,
භාරකාරත්වයත්...😆
ඒ සැනින් දකින බව,
දැන ප්‍රවේසම් වනුය... 😂