අමාවක නුඹ නැතැයි රැවටී,
ගියා නම් වෙන් වෙලා පෙර දා,
මෙහෙව් පුර හඳ දකින්නට,
පිං නොවෙන්නට තිබුණා...
සඳ මගෙ නොවෙන්නට තිබුණා...
.
මලට සුවඳක් දියට සිහිලක්,
එක්ව මැවෙනා මිහිර කෙලෙසද,
එවන් මිහිරක් නුඹට ලංවූ,
සැනින් මට දැනුනා...
ලොවේ ඇති වෙන කිසිඳු දේකට,
ලබාදෙන්නට නොහැකි සතුටක්,
නුඹෙ සෙනේබර එකම බැල්මක,
පවා මට දැණුනා...
.
නපුරු ලෝකය නපුරු කළ නුඹ,
නපුරෙකැයි මගෙ හිතත් කී නම්,
සොඳුර අප පැරදුමෙන් මිරිකී,
දෙතැන ලතැවෙනවා...
රිදුනු තැන් සුවපත් කරන්නට,
රිද්දු නුඹෙ සුරතම නොවී නම්,
මගේ සුදු සඳ මගේ පණ,
මම ලොවට සමුදෙනවා...
.
...::: විලෝචනා :::...
No comments:
Post a Comment
leave your comment here...