අනත් දැරිය

සුදු වතින් සැරසී
කච්චේරි බිල්ඩිමේ
හෙමි හෙමින් පිය මැන්න
ඇයටත් මටත්...
.
කිසිදිනක හුරු නොවුනු
වචන යුගලක රිදුම
කටු කෙවෙන සේ දැනුණි
කීවත් නැතත්
.
වැනදඹුව කර ඇයව
අප අනත් දරු කෙරුව
ඒ කටුක හිත් රිදුම
පෙනුනත් නැතත්
.
දරාගනු කෙලෙස අප
කඳුලු බිඳු නොසලාම
නුඹ යළිඳු අප ළඟට
ආවත් නැතත්...
.
මා අනත් දැරියක කර නොකියාම යන්න ගිය සොඳුරු මනු සිත... අප්පච්චී...හිතේ දෝන්කාර දෙන බියුගල් හඬ මේ තරම් කටුක විදිහට දැනිලා නෑ කිසිදවසක... නුඹ ගියෙන් කිරි දෝණි තමයි තනි උනේ...